Van Allen Ζώνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από astronomia.gr
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
   
   
Οι ζώνες Van Allen ανακαλύφθηκαν το 1958 κατά τη διάρκεια ενός πειράματος με σκοπό τη  
Οι ζώνες Van Allen ανακαλύφθηκαν το 1958 κατά τη διάρκεια ενός πειράματος με σκοπό τη  
συλλογή δεδομένων όσον αφορά την [[κοσμική ακτινοβολία]]. Οι επιστήμονες εξεπλάγησαν όταν η
συλλογή δεδομένων όσον αφορά την [[Κοσμική Ακτινοβολία]]. Οι επιστήμονες εξεπλάγησαν όταν η
συσκευή Geiger, την οποία μετέφερε ο δορυφόρος κατέγραψε σχεδόν μηδενικά ποσοστά ύπαρξης  
συσκευή Geiger, την οποία μετέφερε ο [[Δορυφόρος|δορυφόρος]] κατέγραψε σχεδόν μηδενικά ποσοστά ύπαρξης  
φορτισμένων σωματιδίων σε ορισμένες ζώνες.
φορτισμένων σωματιδίων σε ορισμένες ζώνες.
Η εξήγηση δόθηκε απο ερευνητική ομάδα, ο προϊστάμενος της οποίας βάφτισε τις ζώνες με το
Η εξήγηση δόθηκε απο ερευνητική ομάδα, ο προϊστάμενος της οποίας βάφτισε τις ζώνες με το
Γραμμή 8: Γραμμή 8:


Διακρίνονται σε εξωτερικές και σε εσωτερικές.  
Διακρίνονται σε εξωτερικές και σε εσωτερικές.  
Οι εσωτερικές εκτείνονται σε μέσο ύψος 3000Km και αποτελούνται κυρίως από πρωτόνια με ενέργειες που ξεπερνούν τα 30Mev (μεγα-ηλεκτρονιοβόλτ).  
Οι εσωτερικές εκτείνονται σε μέσο ύψος 3000Km και αποτελούνται κυρίως από Πρωτόνιο|πρωτόνια με ενέργειες που ξεπερνούν τα 30[[Ηλεκτρονιοβόλτ|MeV]].  
Οι εξωτερικές εκτείνονται σε ύψος 15000-20000Km και αποτελούνται κυρίως από ηλεκτρόνια με ενέργειες μεγαλύτερες του 1.5Mev.Υπάρχουν επίσης τόσο φορτισμένα σωματίδια από την ατμόσφαιρα όσο και ιόντα ηλίου από τον ηλιακό άνεμο.  
Οι εξωτερικές εκτείνονται σε ύψος 15000-20000Km και αποτελούνται κυρίως από [[Ηλεκτρόνιο|ηλεκτρόνια]] με ενέργειες μεγαλύτερες του 1.5Mev.Υπάρχουν επίσης τόσο φορτισμένα σωματίδια από την ατμόσφαιρα όσο και ιόντα ηλίου από τον ηλιακό άνεμο.  
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα πρωτόνια της εσωτερικής ζώνης προέρχονται κυρίως από διασπάσεις β- των νετρονίων της ατμόσφαιρας λόγω της πρόσπτωσης κοσμικών ακτίνων υψηλής ενέργειας.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα πρωτόνια της εσωτερικής ζώνης προέρχονται κυρίως από διασπάσεις β- των [[Νετρόνιο|νετρονίων]] της ατμόσφαιρας λόγω της πρόσπτωσης κοσμικών ακτίνων υψηλής ενέργειας.


Η κίνηση των φορτισμένων σωματιδίων μέσα στο μαγνητικό πεδίο δεν είναι φυσικά τόσο απλή. Κάθε σωματίδιο κινείται γύρω από κάποια μαγνητική γραμμή του πεδίου . Αυτή η μαγνητική γραμμή εκτείνεται από τον βόρειο μέχρι το νότιο μαγνητικό πόλο και το σωματίδιο την «ακολουθεί» από τον έναν πόλο στον άλλο.  
Η κίνηση των φορτισμένων σωματιδίων μέσα στο [[Μαγνητικό Πεδίο|μαγνητικό πεδίο]] δεν είναι φυσικά τόσο απλή. Κάθε σωματίδιο κινείται γύρω από κάποια μαγνητική γραμμή του πεδίου . Αυτή η μαγνητική γραμμή εκτείνεται από τον βόρειο μέχρι το νότιο μαγνητικό πόλο και το σωματίδιο την «ακολουθεί» από τον έναν πόλο στον άλλο.  
Τα θετικά φορτισμένα ιόντα περιστρέφονται αντίθετα από τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια. Προσοχή δε στο εξής: δεν κινείται αποκλειστικά γύρω και κατά μήκος μίας γραμμής αλλά ολισθαίνει από μία γραμμή σε άλλη, ώστε σε μερικά λεπτά να περιστραφεί γύρω από όλη τη Γη, ακριβέστερα, γύρω από τον άξονα των μαγνητικών πόλων .  
Τα θετικά φορτισμένα ιόντα περιστρέφονται αντίθετα από τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια. Προσοχή δε στο εξής: δεν κινείται αποκλειστικά γύρω και κατά μήκος μίας γραμμής αλλά ολισθαίνει από μία γραμμή σε άλλη, ώστε σε μερικά λεπτά να περιστραφεί γύρω από όλη τη Γη, ακριβέστερα, γύρω από τον άξονα των μαγνητικών πόλων .  
Όταν τα φορτισμένα σωματίδια πλησιάζουν προς τον κάθε πόλο, παρουσιάζεται το φαινόμενο του «μαγνητικού κατόπτρου»: Κοντά στους μαγνητικούς πόλους, οι μαγνητικές γραμμές είναι πολύ πυκνές ώστε να μειώσουν την ταχύτητά τους και τελικά να αντιστρέψουν τη φορά κίνησης και να απομακρυνθούν από τον πόλο, κινούμενα στον άλλο πόλο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.  
Όταν τα φορτισμένα σωματίδια πλησιάζουν προς τον κάθε πόλο, παρουσιάζεται το φαινόμενο του «μαγνητικού κατόπτρου»: Κοντά στους μαγνητικούς πόλους, οι μαγνητικές γραμμές είναι πολύ πυκνές ώστε να μειώσουν την ταχύτητά τους και τελικά να αντιστρέψουν τη φορά κίνησης και να απομακρυνθούν από τον πόλο, κινούμενα στον άλλο πόλο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.  
Αυτή η ανάκλαση δεν επιτρέπει στα σωματίδια να εισέλθουν στην ατμόσφαιρα.  
Αυτή η ανάκλαση δεν επιτρέπει στα σωματίδια να εισέλθουν στην [[Γήινη Ατμόσφαιρα|ατμόσφαιρα]].  


[[Κατηγορία:Αστροφυσική]]
[[Κατηγορία:Αστροφυσική]]

Αναθεώρηση της 01:44, 1 Σεπτεμβρίου 2006

Οι ζώνες Van Allen ανακαλύφθηκαν το 1958 κατά τη διάρκεια ενός πειράματος με σκοπό τη συλλογή δεδομένων όσον αφορά την Κοσμική Ακτινοβολία. Οι επιστήμονες εξεπλάγησαν όταν η συσκευή Geiger, την οποία μετέφερε ο δορυφόρος κατέγραψε σχεδόν μηδενικά ποσοστά ύπαρξης φορτισμένων σωματιδίων σε ορισμένες ζώνες. Η εξήγηση δόθηκε απο ερευνητική ομάδα, ο προϊστάμενος της οποίας βάφτισε τις ζώνες με το όνομά του.

Διακρίνονται σε εξωτερικές και σε εσωτερικές. Οι εσωτερικές εκτείνονται σε μέσο ύψος 3000Km και αποτελούνται κυρίως από Πρωτόνιο|πρωτόνια με ενέργειες που ξεπερνούν τα 30MeV. Οι εξωτερικές εκτείνονται σε ύψος 15000-20000Km και αποτελούνται κυρίως από ηλεκτρόνια με ενέργειες μεγαλύτερες του 1.5Mev.Υπάρχουν επίσης τόσο φορτισμένα σωματίδια από την ατμόσφαιρα όσο και ιόντα ηλίου από τον ηλιακό άνεμο. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα πρωτόνια της εσωτερικής ζώνης προέρχονται κυρίως από διασπάσεις β- των νετρονίων της ατμόσφαιρας λόγω της πρόσπτωσης κοσμικών ακτίνων υψηλής ενέργειας.

Η κίνηση των φορτισμένων σωματιδίων μέσα στο μαγνητικό πεδίο δεν είναι φυσικά τόσο απλή. Κάθε σωματίδιο κινείται γύρω από κάποια μαγνητική γραμμή του πεδίου . Αυτή η μαγνητική γραμμή εκτείνεται από τον βόρειο μέχρι το νότιο μαγνητικό πόλο και το σωματίδιο την «ακολουθεί» από τον έναν πόλο στον άλλο. Τα θετικά φορτισμένα ιόντα περιστρέφονται αντίθετα από τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια. Προσοχή δε στο εξής: δεν κινείται αποκλειστικά γύρω και κατά μήκος μίας γραμμής αλλά ολισθαίνει από μία γραμμή σε άλλη, ώστε σε μερικά λεπτά να περιστραφεί γύρω από όλη τη Γη, ακριβέστερα, γύρω από τον άξονα των μαγνητικών πόλων . Όταν τα φορτισμένα σωματίδια πλησιάζουν προς τον κάθε πόλο, παρουσιάζεται το φαινόμενο του «μαγνητικού κατόπτρου»: Κοντά στους μαγνητικούς πόλους, οι μαγνητικές γραμμές είναι πολύ πυκνές ώστε να μειώσουν την ταχύτητά τους και τελικά να αντιστρέψουν τη φορά κίνησης και να απομακρυνθούν από τον πόλο, κινούμενα στον άλλο πόλο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αυτή η ανάκλαση δεν επιτρέπει στα σωματίδια να εισέλθουν στην ατμόσφαιρα.