Flame nebula: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από astronomia.gr
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας ''νεφέλωμα του Ωρίωνα ή NGC 2024'' το οποίο ανακαλύφθηκε από τον Wilhelm Herschel το 1786. Βρίσκεται στο ανατολικότερο αστέρι της ζώνης του κυνηγού που δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, το ''ζ Ωρίωνος ή Alnitak''. Η γωνιακή του διάμετρος του είναι 30 πρώτα λεπτά της μοίρας.
Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας ''νεφέλωμα του Ωρίωνα ή NGC 2024'' το οποίο ανακαλύφθηκε από τον Wilhelm Herschel το 1786. Βρίσκεται στο ανατολικότερο αστέρι της ζώνης του κυνηγού που δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, το ''ζ Ωρίωνος ή Alnitak''. Η γωνιακή του διάμετρος του είναι 30 πρώτα λεπτά της μοίρας.


Ανήκει στο πολύπλοκο μοριακό νέφος του Ωρίωνος όπου συναντάμε και το νεφέλωμα της κεφαλής του Ίππου ή Β 33 που είναι μέρος του IC 434.
Ανήκει στο πολύπλοκο μοριακό νέφος του Ωρίωνος όπου συναντάμε και το σκοτεινό νεφέλωμα της κεφαλής του Ίππου ή Β 33 που είναι μέρος του IC 434.


Σε αυτό το σημείο του γαλαξία μας υπάρχουν ''περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (ΗΙΙ)'' και πολλά νεαρά, πολύ θερμά και επομένως φωτεινά άστρα. Συγκεκριμένα, ο Alnitak έχει φωτεινότητα 35000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ηλίου μας και 20 φορές τη μάζα του. Το οπτικό του μέγεθος είναι 2,05 ενώ φαίνεται να ανήκει σε τριπλό σύστημα αστέρων.
Σε αυτό το σημείο του γαλαξία μας υπάρχουν ''περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (ΗΙΙ)'' και πολλά νεαρά, πολύ θερμά και επομένως φωτεινά άστρα. Συγκεκριμένα, ο Alnitak έχει φωτεινότητα 35000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ηλίου μας και 20 φορές τη μάζα του. Το οπτικό του μέγεθος είναι 2,05 ενώ φαίνεται να ανήκει σε τριπλό σύστημα αστέρων.

Αναθεώρηση της 02:03, 7 Οκτωβρίου 2007

Flame nebula


Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας νεφέλωμα του Ωρίωνα ή NGC 2024 το οποίο ανακαλύφθηκε από τον Wilhelm Herschel το 1786. Βρίσκεται στο ανατολικότερο αστέρι της ζώνης του κυνηγού που δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, το ζ Ωρίωνος ή Alnitak. Η γωνιακή του διάμετρος του είναι 30 πρώτα λεπτά της μοίρας.

Ανήκει στο πολύπλοκο μοριακό νέφος του Ωρίωνος όπου συναντάμε και το σκοτεινό νεφέλωμα της κεφαλής του Ίππου ή Β 33 που είναι μέρος του IC 434.

Σε αυτό το σημείο του γαλαξία μας υπάρχουν περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (ΗΙΙ) και πολλά νεαρά, πολύ θερμά και επομένως φωτεινά άστρα. Συγκεκριμένα, ο Alnitak έχει φωτεινότητα 35000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ηλίου μας και 20 φορές τη μάζα του. Το οπτικό του μέγεθος είναι 2,05 ενώ φαίνεται να ανήκει σε τριπλό σύστημα αστέρων.

Βρίσκεται σε απόσταση της τάξης των 1500 εκατομυρίων ετών φωτός (lyr) και πιθανότατα στο παρελθόν υπήρξε κάποια έκρηξη υπερκαινωφανούς που δημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες για την γέννηση νέων αστεριών.

Ανήκει στην κατηγορία των νεφελωμάτων εκπομπής. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτό το σημείο η πυκνότητα της μεσοαστρικής ύλης υπερβαίνει τα 10 άτομα ανά κυβικό εκατοστό. Το ΗΙΙ διεγείρεται από την υπεριώδη ακτινοβολία των εμπεριεχομένων αστέρων και αποδιεγειρόμενο εκπέμπει στο ορατό μέρος του φάσματος δίνοντάς μας την εικόνα του φωτεινού νεφελώματος. Στο κέντρο του φαίνεται και μία σκοτεινή λωρίδα. Σε αυτό το σημείο έχουμε μεγαλύτερη πυκνότητα μεσοαστρικής σκόνης.

Δεν είναι δυνατόν να παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο όπως το γνωρίζουμε αφού τα υπέροχα χρώματά του εμφανίζονται μονάχα μετά από επεξεργασία φωτογραφιών που έχουν παρθεί με τη βοήθεια φίλτρων.