Αστρική Εξέλιξη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από astronomia.gr
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Τα [[Μεσοαστρικό Νέφος|μεσοαστρικά νέφη]] αερίου και σκόνης δεν χαρακτηρίζονται απο ιδιαίτερη ομοιογένεια.Αρκετές περιοχές τους είναι πυκνότερες από τις γειτονικές περιέχουν δε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες [[Μάζα|μάζας]].Με τη μέθοδο της προσαύξησης(accretion)οι περιοχές αυτές αυξάνουν σε μέγεθος και μάζα έως ότου συγκεντρώσουν ποσότητα ύλης ίση με μερικές ηλιακές μάζες σε χώρο μεγαλύτερο από αυτόν που καταλαμβάνει το ηλιακό σύστημα.Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί και τη γένεση ενός [[Πρωτοαστέρας|πρωτοαστέρα]](protostar).Οι {{Βαρύτητα|βαρυτικές δυνάμεις]] οι οποίες τον δημιούργησαν συνεχίζουν να δρούν με αποτέλεσμα τη διαρκή συστολή του.Η [[Πίεση|πίεση]] στο εσωτερικό του αυξάνει αλλά όχι τόσο ώστε να ανασταλεί η συρρίκνωση διότι συνεχίζει να ακτινοβολεί γεγονός που εμποδιζει την ανάλογη αύξηση της [[Θερμοκρασία|θερμοκρασίας]].Η κατάρρευση συνεχίζεται γία εκατομμύρια χρόνια.
Τα [[Μεσοαστρικό Νέφος|μεσοαστρικά νέφη]] αερίου και σκόνης δεν χαρακτηρίζονται απο ιδιαίτερη ομοιογένεια.Αρκετές περιοχές τους είναι πυκνότερες από τις γειτονικές περιέχουν δε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες [[Μάζα|μάζας]].Με τη μέθοδο της προσαύξησης(accretion)οι περιοχές αυτές αυξάνουν σε μέγεθος και μάζα έως ότου συγκεντρώσουν ποσότητα ύλης ίση με μερικές ηλιακές μάζες σε χώρο μεγαλύτερο από αυτόν που καταλαμβάνει το ηλιακό σύστημα.Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί και τη γένεση ενός [[Πρωτοαστέρας|πρωτοαστέρα]](protostar). Οι [[Βαρύτητα|βαρυτικές δυνάμεις]] οι οποίες τον δημιούργησαν συνεχίζουν να δρούν με αποτέλεσμα τη διαρκή συστολή του.Η [[Πίεση|πίεση]] στο εσωτερικό του αυξάνει αλλά όχι τόσο ώστε να ανασταλεί η συρρίκνωση διότι συνεχίζει να ακτινοβολεί γεγονός που εμποδιζει την ανάλογη αύξηση της [[Θερμοκρασία|θερμοκρασίας]]. Η κατάρρευση συνεχίζεται γία εκατομμύρια χρόνια. Στο [[Διάγραμμα Hertzpurg-Russel|διάγραμμα Hertzpurg-Russel]] οι πρωτοαστέρες διανύουν τα [[Μονοπάτια Hayashi|μονοπάτια Hayashi]] που είναι σχεδόν κατακόρυφες γραμμές πριν καταλήξουν στην [[Κύρια Ακολουθία|κύρια ακολουθία]].  


Κάποια στιγμή η θερμοκρασία του φτάνει τους 10^7 βαθμούς Kelvin η δε [[Πυκνότητα|πυκνότητά]] του τα 10gr/cm3.Οι πυρηνικές αντιδρασεις ξεκινάνε με τον [[Κύκλος Πρωτονίου Πρωτονίου|κύκλο πρωτονίου-πρωτονίου]],το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο ,οι απώλειες ενέργειας λόγω ακτινοβόλησης αναπληρώνονται και ο αστέρας σταθεροποιείται.Εχει πλέον εισέλθει στο στάδιο της [[Κύρια Ακολουθία|Κύριας Ακολουθίας]] και θα παραμείνει σ'αυτή τη κατάσταση αυξημένης σταθερότητας για αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια,χρονικό διάστημα το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μάζα του.
Κάποια στιγμή η [[Θερμοκρασία|θερμοκρασία]] του φτάνει τους [[10^7]] βαθμούς Kelvin η δε [[Πυκνότητα|πυκνότητά]] του τα 10gr/cm3.Οι πυρηνικές αντιδρασεις ξεκινάνε με τον [[Κύκλος Πρωτονίου-Πρωτονίου|κύκλο πρωτονίου-πρωτονίου]], το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο, οι απώλειες ενέργειας λόγω ακτινοβόλησης αναπληρώνονται και ο αστέρας σταθεροποιείται.Εχει πλέον εισέλθει στο στάδιο της [[Κύρια Ακολουθία|Κύριας Ακολουθίας]] και θα παραμείνει σ'αυτή τη κατάσταση αυξημένης σταθερότητας για αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια,χρονικό διάστημα το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μάζα του.
Θα πρέπει να τονιστεί δε ότι αστέρες μεγάλης μάζας και άρα και μεγάλης λαμπρότητας εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα.
Θα πρέπει να τονιστεί δε ότι αστέρες μεγάλης μάζας και άρα και μεγάλης λαμπρότητας εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα.


Τελικά το υδρογόνο του πυρήνα εξαντλείται και δημιουργείται ένας πυρήνας ηλιου(He) στην επιφάνεια του οποίου η καύση του υδρογόνου συνεχίζεται.Ο πυρήνας αυξάνει διαρκώς τη μάζα του,συστέλλεται λόγω βαρυτικών δυνάμεων και η θερμοκρασία του αυξάνεται.Συμπέρασμα: ο πυρήνας γίνεται μικρότερος,πυκνότερος και θερμότερος.
Τελικά το υδρογόνο του πυρήνα εξαντλείται και δημιουργείται ένας πυρήνας ηλιου(He) στην επιφάνεια του οποίου η καύση του υδρογόνου συνεχίζεται. Ο πυρήνας αυξάνει διαρκώς τη μάζα του,συστέλλεται λόγω βαρυτικών δυνάμεων και η θερμοκρασία του αυξάνεται. Συμπέρασμα: ο πυρήνας γίνεται μικρότερος, πυκνότερος και θερμότερος.


Τα υπερκείμενα στρώματα υδρογόνου όμως,θερμαινόμενα απ;o τον πυρήνα διαστέλλονται και ψύχονται.Ετσι, ο υπόλοιπος αστέρας γίνεται αραιότερος και ψυχρότερος.Μόλις προέκυψε ένας [[Ερυθρός Γίγαντας|ερυθρός γίγαντας ]]με διάμετρο σαράντα περίπου φορές την ηλιακή,χαμηλή επιφανειακή θερμοκρασία (3000-4000 Kelvin) και μεγάλη λαμπρότητα.
Τα υπερκείμενα στρώματα υδρογόνου όμως, θερμαινόμενα απo τον πυρήνα διαστέλλονται και ψύχονται. Ετσι, ο υπόλοιπος αστέρας γίνεται αραιότερος και ψυχρότερος. Μόλις προέκυψε ένας [[Ερυθρός Γίγαντας|ερυθρός γίγαντας ]] με διάμετρο σαράντα περίπου φορές την ηλιακή, χαμηλή επιφανειακή θερμοκρασία (3000-4000 Kelvin) και μεγάλη λαμπρότητα.


Κατά τη διάρκεια της συστολής του πυρήνα η θερμοκρασία του φτάνει πλέον τους 10^8 Kelvin με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η μετατροπή του ηλίου σε άνθρακα μεσω της [[Αντίδραση Τριπλού Ηλίου|αντίδρασης του τριπλού ηλίου]]. Το ολο φαινόμενο είναι τελικά εξώθερμο και μάλιστα έντονα!Η ύπαρξη των [[Αστέρας Ανθρακα|αστέρων άνθρακα]] επιβεβαιώνει την ως άνω προτεινόμενη θεώρηση.Ειδικότερα η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα που ειναι ταυτόχρονα και φτωχοί σε υδρογόνο αποτελεί μία σοβαρότατη θετική ένδειξη όσον αφορά την ορθότητα του προτεινόμενου μοντέλου εξέλιξης.Οι αστέρες αυτοί απώλεσαν τα πλούσια σε υδρογόνο κελύφη τους με αποτέλεσμα το εσώτερο στρώμα ηλίου να αποτελεί πλέον την επιφάνειά τους.  
Κατά τη διάρκεια της συστολής του πυρήνα η θερμοκρασία του φτάνει πλέον τους 10^8 Kelvin με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η μετατροπή του ηλίου σε άνθρακα μεσω της [[Αντίδραση Τριπλού Ηλίου|αντίδρασης του τριπλού ηλίου]]. Το ολο φαινόμενο είναι τελικά εξώθερμο και μάλιστα έντονα!Η ύπαρξη των [[Αστέρας Ανθρακα|αστέρων άνθρακα]] επιβεβαιώνει την ως άνω προτεινόμενη θεώρηση.Ειδικότερα η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα που ειναι ταυτόχρονα και φτωχοί σε υδρογόνο αποτελεί μία σοβαρότατη θετική ένδειξη όσον αφορά την ορθότητα του προτεινόμενου μοντέλου εξέλιξης.Οι αστέρες αυτοί απώλεσαν τα πλούσια σε υδρογόνο κελύφη τους με αποτέλεσμα το εσώτερο στρώμα ηλίου να αποτελεί πλέον την επιφάνειά τους.  

Αναθεώρηση της 22:16, 5 Σεπτεμβρίου 2006

Τα μεσοαστρικά νέφη αερίου και σκόνης δεν χαρακτηρίζονται απο ιδιαίτερη ομοιογένεια.Αρκετές περιοχές τους είναι πυκνότερες από τις γειτονικές περιέχουν δε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες μάζας.Με τη μέθοδο της προσαύξησης(accretion)οι περιοχές αυτές αυξάνουν σε μέγεθος και μάζα έως ότου συγκεντρώσουν ποσότητα ύλης ίση με μερικές ηλιακές μάζες σε χώρο μεγαλύτερο από αυτόν που καταλαμβάνει το ηλιακό σύστημα.Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί και τη γένεση ενός πρωτοαστέρα(protostar). Οι βαρυτικές δυνάμεις οι οποίες τον δημιούργησαν συνεχίζουν να δρούν με αποτέλεσμα τη διαρκή συστολή του.Η πίεση στο εσωτερικό του αυξάνει αλλά όχι τόσο ώστε να ανασταλεί η συρρίκνωση διότι συνεχίζει να ακτινοβολεί γεγονός που εμποδιζει την ανάλογη αύξηση της θερμοκρασίας. Η κατάρρευση συνεχίζεται γία εκατομμύρια χρόνια. Στο διάγραμμα Hertzpurg-Russel οι πρωτοαστέρες διανύουν τα μονοπάτια Hayashi που είναι σχεδόν κατακόρυφες γραμμές πριν καταλήξουν στην κύρια ακολουθία.

Κάποια στιγμή η θερμοκρασία του φτάνει τους 10^7 βαθμούς Kelvin η δε πυκνότητά του τα 10gr/cm3.Οι πυρηνικές αντιδρασεις ξεκινάνε με τον κύκλο πρωτονίου-πρωτονίου, το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο, οι απώλειες ενέργειας λόγω ακτινοβόλησης αναπληρώνονται και ο αστέρας σταθεροποιείται.Εχει πλέον εισέλθει στο στάδιο της Κύριας Ακολουθίας και θα παραμείνει σ'αυτή τη κατάσταση αυξημένης σταθερότητας για αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια,χρονικό διάστημα το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μάζα του. Θα πρέπει να τονιστεί δε ότι αστέρες μεγάλης μάζας και άρα και μεγάλης λαμπρότητας εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα.

Τελικά το υδρογόνο του πυρήνα εξαντλείται και δημιουργείται ένας πυρήνας ηλιου(He) στην επιφάνεια του οποίου η καύση του υδρογόνου συνεχίζεται. Ο πυρήνας αυξάνει διαρκώς τη μάζα του,συστέλλεται λόγω βαρυτικών δυνάμεων και η θερμοκρασία του αυξάνεται. Συμπέρασμα: ο πυρήνας γίνεται μικρότερος, πυκνότερος και θερμότερος.

Τα υπερκείμενα στρώματα υδρογόνου όμως, θερμαινόμενα απo τον πυρήνα διαστέλλονται και ψύχονται. Ετσι, ο υπόλοιπος αστέρας γίνεται αραιότερος και ψυχρότερος. Μόλις προέκυψε ένας ερυθρός γίγαντας με διάμετρο σαράντα περίπου φορές την ηλιακή, χαμηλή επιφανειακή θερμοκρασία (3000-4000 Kelvin) και μεγάλη λαμπρότητα.

Κατά τη διάρκεια της συστολής του πυρήνα η θερμοκρασία του φτάνει πλέον τους 10^8 Kelvin με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η μετατροπή του ηλίου σε άνθρακα μεσω της αντίδρασης του τριπλού ηλίου. Το ολο φαινόμενο είναι τελικά εξώθερμο και μάλιστα έντονα!Η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα επιβεβαιώνει την ως άνω προτεινόμενη θεώρηση.Ειδικότερα η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα που ειναι ταυτόχρονα και φτωχοί σε υδρογόνο αποτελεί μία σοβαρότατη θετική ένδειξη όσον αφορά την ορθότητα του προτεινόμενου μοντέλου εξέλιξης.Οι αστέρες αυτοί απώλεσαν τα πλούσια σε υδρογόνο κελύφη τους με αποτέλεσμα το εσώτερο στρώμα ηλίου να αποτελεί πλέον την επιφάνειά τους.

Η συνεχής αύξηση της πυκνότητας του πυρήνα του ερυθρου γίγαντα, προκαλεί μια μορφή εκφυλισμού στην ύλη του,ο΄ποπυ πλέον η πίεση εξαρταται αποκλειστικά απο την πυκνότητα και όχι απο τη θερμοκρασία.Εν τω μεταξύ με τον διαρκή σχηματισμό όλο και βαρύτερων στοιχείων ο πυρήνας συμπιέζεται και θερμαίνεται ενω η πίεση ελαττώνεται ασταμάτητα.Η όλη πορεία είναι ασταθής και επιταχυνόμενη ,τελειώνει δε με τη πυρηνική αντίδραση εκτόνωσης που ειναι γνωστή ως λάμψη ηλίου.

Κι εδώ συμβαίνει το εξής "παράδοξο":η ύλη του πυρήνα λόγω υπερβολικής αύξησης της θερμοκρασίας μεταπίπτει απο την εκφυλισμενη κατάσταση στη συνήθη,όπυ η πίεση εξαρτάται από τη θερμοκρασία.Το εσωτερικό του διαστέλλεται, η θερμοκρασία του μειώνεται,οι πυρηνικές αντιδράσεις επιβραδύνονται και τελικά σταθεροποιούνται.Μόλις γεννήθηκε ένας υπεργίγαντας.

Ουσιαστικά έχουμε έναν supergiant η εσωτερική δομή του οποίου αποτελείται από δύο ανεξάρτητα μεταξύ τους κελύφη καύσης:το εσωτερικό κέλυφος όπου το ήλιο μεταστοιχειώνεται σε άνθρακα και το εξωτερικό όπου συνεχίζει να λαμβάνει χώρα μετατροπή υδρογονου σε ήλιο...